Rağıp Bayraktar abimin veda yazısını okuyunca kendisini aradım.
Amacım yazmaya niye veda ettiğini soracaktım ve aklımca onu tekrar yazmaya ikna edecektim.
Yazılarınızı zevkle okuyorduk diyecek ve bunda samimi olduğumuzu hissettirecektik.
Gel gör ki;
Biz onu ikna etmeye çalışırken o bizi yazmaya teşvik etti.
İçimize bir heyecan attı.
Rağıp Bayraktar abim sağ olsun.
Ancak, bize iyilik mi etti? Yoksa kötülük mü etti bilmiyorum.
Yazmanın zorluğunu yazının başına geçince anladım.
Abimin nasihatleri oldu.
Şüphesiz tecrübe önemli.
Köşemize resmimizi koymadık.
Biliyorsunuz nüfus cüzdanlarına belli bir yaşa kadar fotoğraf konulmuyor.
Bizde kendimizi yazarlıkta ispat edinceye kadar
Belli bir mesafe alıncaya kadar resmimizi koymama kararı aldık.
Yerel konularda yazacağız.
Doğru bildiklerimizi
Abimin deyişiyle ;
Hakaret etmeden
Aşağılamadan
Anlaşılır biçimde
Faydalı olacak şekilde
Hiçbir hesabımız olmadan
Açık ve net olarak yazacağız.
Ve sadece bundan zevk alacağız.