İnsanlar ne yaparlarsa yapsınlar, kendilerine yakışanı yapmazlar mı?
Acaba insanların bunca değerli şu fani hayatı (yaşamı) cehalete, kötülüklere, şiddete, ayrıştırma ve ayrımcılığa ve kişisel kaprislere, haksızlıklara, adaletsizliklere, yolsuzluklara kaptırması nedendir?
Yüzde doksan dokuzu Müslüman olan bir toplum için, başkasının emeğini ve sağlığını sömürerek refah ve mutluluğu aramak doğru mudur? Bu şartların içinde kazanılmış bir zenginlik, insanı ne kadar mutlu eder? Ne kadar da yakışır? ...Varsa, bunu yapanın insanlık kalitesi ne kadar olur? ... Kurnazlık, insanı ne kadar besler?
Bakınız! Bu güzelim Coğrafyamız, dünyanın her köşesinden görünen, dünyaya açık bir model değil midir? Ona güzellik ve uygarlık yakışmıyor mu? Bu günkü teknolojinin, bilimin gücünün; deyim yerindeyse yatak odalarının gizemine bile girmesini bildiğinin, kurnazlıkları deşifre etmeyi kolaylaştırdığının, yaşamda gizli bir şey kalmadığının farkında mıyız?
İnsan ne yaparsa, kendine yakışanı yapmaz mı? Zihniyet varsa yarına ümitle bakmak kolaylaşmaz mı? Toplumsal mutlu bir yaşam oluşturmak, dürüst siyasetin, kaliteli insan gücünün ve bu muhteşem varlığı Yaratan Yüce Allah'ın emri gereği değil midir? Acaba gelecek kuşakların bizleri izlediğinin farkında mıyız?
Acaba yaşamı farklı mı algılıyoruz? Bir insanın çok iyi bir işinin yada statüsünün olmasının, çok fazla parasının olmasının, çok tanınan, makam ve mevki sahibi birisi olmasının; HAYATI mükemmel kıldığı görüşü, o kadar EMPOZE edilmiş ki bizlere, sanki bunlar olmazsa YAŞAM sadece bir KÜLFET olarak gözükür, olmuş gözlerimize!
O halde gerçekten mutluluk nedir? Herhalde bu konu hemen hemen, herkesin kafa yoracağı, fikir beyan edebileceği, yorumlayabileceği yada yanıtlayabileceği bir sual olsa gerek....
Mutluluk bu kalıplarla sınırlandırılırsa hayatı boyunca bir dağ başında yaşayıp ağaç, dere, çiçek, böcek, birkaç hayvan, mevsimine göre kara bulanmış bir boşluk görüp, hayatında hiç çikolata dahi yememiş bir insanın yaşamdan aldığı mutluluğu nasıl tanımlamamız gerekir diye sormamız gerekmez mi? Ne dersiniz?
İnsanoğlu olarak memnun değil miyiz ki dünyaya geldiğimize? O halde bu dünyaya geldiğimize, memnun isek; içinde yaşadığımız bu ülkenin, bu kentin toprağını-taşını, aydınlığını-karanlığını, acısını- tatlısını, gülünü- dikenini, kavgasını-barışını, ekmeğini-suyunu hele hele İNSANLARINI sevmemiz gerekmez mi?
Şiddet, ayrıştırma ötekileştirme ve kutuplaştırmadan uzak; birazcık bile olsa, eleştirilere tahammül ederek, birbirimizin görüşlerine saygı göstermek suretiyle yaklaşarak; birbirimize kenetlenerek barış ve huzur içinde yaşamamız gerekmez mi?
Ali 8 Yıl Önce
i̇nsanlar hayatı nasıl görüyorlarsa öyle algılarlar! gerçekten çok güzel bir yazı olmuş ama bizler okuma ve anlama özürlü bir toplum olduğumuz için kendimize yakışanı değil yakışmayanı yapıyoruz.elinize ve kaleminize sağlık?
ümmü Salım 8 Yıl Önce
Kötü Zihniyet olduğu sürece yarına ümitle bakmak kolay olur mu? Elbette olmaz. Memlekette menfaat, entrika, yalan, dolan almış başını gidiyor! Herkes biribirinie selam vermemek için köşe bucak kaçıyor. Etnik mezhepçilik hortlatılmaya çalışılıyor. Ne olacak bu ülkenin hali? Bir eleştiri mi de belirteyim: Sahi siz karamsar mısınız yoksa gelecekten umutlu musunuz? Onu bir türlü anlayamadım. Bu eleştiri mi saygıyla karşılayacağınızı umut ediyor; saygı ve selamlarımı sunuyorum. Keşke herkes sizin gibi gerçekleri yazabilse? UŞAK TV!ye de KOCAMAN BİR TEŞEKKÜR! Size yazma fırsatı verdiği için??
MEKTEPLİ 8 Yıl Önce
ahlak kültürü, i̇ki yüzlülüğü kabul eder mi? dinin bilgi, dürüstlük ve güven olduğu neden unutuluyor? öyleyse uygarlık, medeniyet, çağdaşlık dediğiniz şey doğru, dürüst yaşam biçimi, yaşam kalitesi değil midir?. uygarlık, kişi özgürlüğü, sosyal güvenliği ve refah düzeyi ile ölçülür. bu değerleri de yasalarla korumak değil, sosyal kültürün sahiplenmesiyle yaşatmak gerekmez mi? teşekkürler!